پای درس اخلاق استاد (۱+؟)
بسم الله الرحمن الرحیم
بحث های روز پنج شنبه در دو بخش خلاصه می شد که بخش اول مربوط بود به مسائل اخلاقی و بخش دوم شرح کوتاهی از نهج البلاغه وجود مبارک امیرمؤمنان (علیه السلام) که آن هم مناسب با بحث های اخلاقی بود. در بحث های اخلاقی به این نتیجه رسیدیم که اخلاق با نیروی عزم و ارادۀ ما کار دارد؛ یعنی به بخش انگیزه برمی گردد؛ بخش اندیشه را هم فرهنگ و علم تأمین می کند. ما بسیاری از چیزها را می دانیم که بد است و بسیاری از چیزها را می دانیم که خوب نیست؛ ما در بسیاری از مسائل، مشکل علمی نداریم؛ چون آن مطالب دقیق علمی را از همۀ ما نخواسته اند؛ اگر ما به همان مقداری که می دانیم، عمل کنیم، مشکل ما حل می شود. تولیت عمل به عهدۀ عقل عملی است؛ همان که در روایات ما آمده «ما عُبد به الرحمن و اکتُسِبَ به الجِنان»؛[۱] ما تمام کوششمان باید صرف این امر شود که بخش عزم و اراده و اخلاص را تقویت کنیم؛ اگر این بخش تقویت شود یعنی بخش عملی ما تقویت شود، آنچه را که نمی دانیم، به ما خواهند داد. از همین باب است که فرموده اند: «مَن عَمِلَ بِما عَلِم کفِی ما لم یعلم»؛[۲] یعنی اگر کسی به آنچه می داند، عمل کند ادامه مطلب … →
